De Seychellenreuzenschildpad (
Aldabrachelys gigantea
), ook bekend als de Aldabra-reuzenschildpad, is een van de grootste landschildpadden ter wereld. Deze indrukwekkende reptielen komen voornamelijk voor op de Aldabra-atol in de Seychellen, een afgelegen en beschermd UNESCO-werelderfgoed. Historisch gezien kwamen vergelijkbare reuzenschildpadden ook voor op andere eilanden in de Indische Oceaan, waaronder de Seychellen en Mauritius, maar veel van deze populaties zijn uitgestorven. Tegenwoordig is Aldabra het bolwerk van deze soort, hoewel kleine populaties ook zijn geïntroduceerd op andere Seychelse eilanden en zelfs op enkele locaties buiten de Seychellen, zoals Mauritius en Réunion, in het kader van natuurbeschermingsprogramma's.
Deze schildpadden zijn gemakkelijk te herkennen aan hun enorme formaat, met mannetjes die tot wel 250 kilogram kunnen wegen en een rugschildlengte van meer dan een meter kunnen bereiken. Hun schild is hoog en koepelvormig, vaak donkergrijs tot zwart van kleur. Ze hebben een lange, gespierde nek, waardoor ze bladeren van relatief hoge struiken kunnen eten. Een belangrijk verschil met de Galápagosreuzenschildpad (
Chelonoidis niger
), een andere beroemde reuzenschildpadsoort, is de vorm van het schild. Hoewel beide soorten groot zijn, heeft de Aldabra-reuzenschildpad doorgaans een gladdere, meer afgeronde schildvorm, terwijl sommige Galápagossoorten een zadelrugvormig schild kunnen hebben.
De Seychellenreuzenschildpad wordt geclassificeerd als "Kwetsbaar" (Vulnerable) op de Rode Lijst van de IUCN. Hoewel de populatie op Aldabra robuust is met tienduizenden individuen, zijn ze historisch zwaar getroffen door jacht en habitatverlies. Het succes van de beschermingsinspanningen op Aldabra toont echter aan dat met adequate maatregelen deze iconische soort een kans heeft om te overleven en te gedijen.
Deze soort heb ik het laatst in Pairi Daiza gezien en gefotografeerd op 14-09-2020.
Deze soort is ook bekend onder de naam(en) Aldabra Reuzenschildpad
Deze soort heb ik gezien in | Artis | Ouwehands | Pairi Daiza