Amerikaanse bizon
Bison bison
foto gemaakt in Pairi Daiza België 27-06-2018
Amerikaanse bizon Bison bison
De Amerikaanse bizon, wetenschappelijk bekend als Bison bison, is een iconisch hoefdier dat ooit in immense kuddes over de vlaktes van Noord-Amerika trok. Het verspreidingsgebied van de bizon strekte zich historisch uit van het zuiden van Canada tot het noorden van Mexico, met de grootste concentraties op de uitgestrekte prairies van de Verenigde Staten. De bizon is een kuddedier dat voornamelijk graast op grassen en andere lage vegetatie. De bizon is direct herkenbaar aan zijn massieve bouw, met een indrukwekkende, brede kop en een prominente bult op de schouders, die bestaat uit spieren en botten en de kop ondersteunt bij het ploegen door de sneeuw. Beide geslachten hebben korte, gebogen hoorns. Het lichaam is bedekt met een dikke, ruige, donkerbruine tot zwarte vacht, die in de winter extra dicht wordt en een warme bescherming biedt tegen de kou. Met een gewicht dat kan oplopen tot bijna 1.000 kilogram en een schofthoogte van 1,8 meter is de bizon een van de grootste landdieren in Noord-Amerika. Ondanks zijn omvang is hij verrassend snel en wendbaar.
Wat betreft vergelijkbare soorten, wordt de Amerikaanse bizon vaak verward met zijn naaste verwant, de Europese bizon of wisent (Bison bonasus). De wisent, die in Europa voorkomt, heeft een slanker, minder massief lichaam, een langere staart en een kleinere kop dan de Amerikaanse bizon. Bovendien is de bult op de schouders van de wisent minder uitgesproken. Verder wordt de Amerikaanse bizon soms ten onrechte aangeduid als een buffel, maar de 'echte' buffels, zoals de Afrikaanse Buffel (Syncerus caffer) en de Waterbuffel (Bubalus arnee bubalis), behoren tot een andere tribus. Buffels hebben bredere hoorns die minder gekromd zijn en ze missen de kenmerkende bult op de schouders en de lange vacht van de bizon. Het uiterlijk en de geografische locatie van de Amerikaanse bizon maken de identificatie in zijn natuurlijke habitat relatief eenvoudig, vooral gezien zijn unieke massieve bouw.
De huidige status van de Amerikaanse bizon is een opmerkelijk verhaal van bijna-uitsterving en herstel. Na massale slachting in de 19e eeuw daalde het aantal bizons van tientallen miljoenen tot slechts enkele honderden. Dankzij intensieve inspanningen voor natuurbescherming is de soort gered van de ondergang. De bizon wordt nu door de Internationale Unie voor Natuurbescherming (IUCN) geclassificeerd als 'Niet Bedreigd' (Near Threatened), wat duidt op een aanzienlijke verbetering, hoewel de soort nog steeds afhankelijk is van beschermingsmaatregelen. De wilde populaties, voornamelijk geconcentreerd in nationale parken zoals Yellowstone, zijn aanzienlijk gegroeid, en er worden inspanningen geleverd om kuddes te herintroduceren op historisch leefgebied. Het blijft echter een uitdaging om de genetische diversiteit te behouden en de verspreiding van de soort te vergroten, zodat deze niet langer afhankelijk is van kleine, geïsoleerde populaties.
Deze soort heb ik het laatst in Pairi Daiza gezien en gefotografeerd op 27-06-2018.
Deze soort heb ik gezien in | Blijdorp | Pairi Daiza | Zoo Duisburg
