Blauwwanghoningeter
Entomyzon cyanotis
foto gemaakt in Zoo Antwerpen België 27-01-2024
Blauwwanghoningeter Entomyzon cyanotis
De Blauwwanghoningeter, wetenschappelijk bekend als Entomyzon cyanotis, is een grote en opvallende zangvogel die behoort tot de familie van de honingeters. De vogel is van oorsprong inheems in een groot deel van Oost- en Noordoost-Australië, maar zijn verspreidingsgebied strekt zich ook uit tot in Nieuw-Guinea. Hij leeft voornamelijk in open bossen, bossavannes en aan de randen van regenwouden, en is vaak te vinden in tuinen en parken in stedelijke gebieden.
De Blauwwanghoningeter is een gemakkelijk te herkennen vogel, vooral door zijn kenmerkende kale, blauwe huid rond de ogen en aan de zijkanten van zijn kop, waaraan hij zijn naam dankt. Het lichaam van de vogel heeft een grijsbruin verenkleed met een zwarte kop en een opvallende gele of witte oogring. De snavel is sterk en enigszins naar beneden gebogen, wat typisch is voor honingeters, en is perfect voor het drinken van nectar. Met een lengte van ongeveer 30 centimeter is het een relatief grote vogel met een sterke roep, die vaak lijkt op een luidruchtig gefluit.
Wat betreft vergelijkbare soorten, kan de Blauwwanghoningeter verward worden met andere, minder opvallende honingeters, hoewel de combinatie van zijn grote omvang en de helderblauwe 'wangen' hem uniek maakt. De Noisy Friarbird (Philemon corniculatus) is een verwant die in hetzelfde gebied voorkomt en eveneens groot en lawaaierig is, maar deze heeft een kale, zwarte kop en mist de blauwe huid rond de ogen. Ook de Lewin's honingeter (Meliphaga lewinii) kan soms voor verwarring zorgen, maar deze is kleiner, heeft een olijfgroen verenkleed en een felgele oogvlek. De Blauwwanghoningeter is door zijn opvallende uiterlijk en geluid goed te onderscheiden van andere vogels in zijn leefgebied.
De huidige status van de Blauwwanghoningeter is zeer positief. De Internationale Unie voor Natuurbescherming (IUCN) classificeert de soort als 'Niet Bedreigd' (Least Concern). De populatie is groot, wijdverspreid en lijkt stabiel. De vogel heeft zich goed aangepast aan de nabijheid van de mens en profiteert vaak van de tuinen en parken in stedelijke gebieden als voedsel- en leefgebied. Er is geen sprake van significante bedreigingen op grote schaal, hoewel lokaal habitatverlies door ontbossing een uitdaging kan vormen. De vogel wordt als geheel niet bedreigd. Het behoud van zijn bosrijke habitat is wel van belang om de status in de toekomst te garanderen.
Deze soort heb ik het laatst in Zoo Antwerpen gezien en gefotografeerd op 27-01-2024.
Deze soort heb ik gezien in | Zoo Antwerpen
