Grote Grison
Galictis vittata
foto gemaakt in Faunapark Flakkee 30-07-2025
Grote Grison Galictis vittata
De Grote Grison (Galictis vittata)
is een roofdier dat behorend tot de marterachtigen, heeft een opvallend en gestroomlijnd uiterlijk. Zijn vacht is overwegend donkergrijs tot zwart aan de bovenzijde van het lichaam, inclusief de poten en de lange, slanke staart. Een kenmerkend detail is de brede, crèmekleurige of witte streep die vanaf het voorhoofd boven de ogen loopt, doorloopt langs de zijkanten van de nek en soms een beetje doorloopt over de schouders, een scherp contrast vormend met de donkere ondervacht. De snuit, keel en buik zijn eveneens donkerder, vaak zwart. Zijn lichaamsbouw is lang en slank, typisch voor marterachtigen, met korte poten en een relatief platte kop.
De Grote Grison kan verward worden met andere marterachtigen, maar zijn specifieke kleurtekening onderscheidt hem duidelijk. Zo is er de Kleine Grison (Galictis cuja), die vergelijkbaar is in bouw maar doorgaans kleiner van formaat en vaak een iets lichtere, meer bruinachtige vachtkleur heeft met minder opvallende witte strepen. Ook de Tayra (Eira barbara) kan in de verte lijken op een grison, maar deze is groter, donkerder van kleur en mist de kenmerkende witte gezichtsstreep. Het onderscheid zit hem dus voornamelijk in de combinatie van grootte, lichaamsbouw en het specifieke patroon van de vachtkleur.
De Grote Grison is inheems in een breed scala aan habitats in Midden- en Zuid-Amerika, van zuidelijk Mexico tot het noorden van Argentinië. Hij komt voor in diverse omgevingen, waaronder tropische en subtropische bossen, graslanden en zelfs gecultiveerde gebieden, zolang er maar voldoende dekking en prooi aanwezig is. Ze zijn overwegend terrestrisch, maar kunnen goed klimmen en zwemmen. Wat zijn status betreft, de Grote Grison staat op de Rode Lijst van de IUCN geclassificeerd als "Least Concern" (Niet Bedreigd). Dit betekent dat de soort momenteel niet als bedreigd wordt beschouwd, hoewel lokale populaties wel onder druk kunnen staan door habitatverlies en fragmentatie. Ze zijn over het algemeen flexibel in hun dieet en leefgebied, wat bijdraagt aan hun relatief stabiele populatiestatus.
Deze soort heb ik het laatst in Faunapark Flakkee gezien en gefotografeerd op 30-07-2025.
Deze soort heb ik gezien in | Faunapark Flakkee
