Hadada ibis
Bostrychia hagedash
foto gemaakt in Zoo Antwerpen België 25-03-2019
Hadada ibis Bostrychia hagedash
De Hadada-ibis (Bostrychia hagedash) is een vogelsoort die wijdverspreid voorkomt in Sub-Saharisch Afrika. Je vindt hem in een groot aantal landen, waaronder Zuid-Afrika, Kenia, Oeganda, Tanzania, Sudan, Ethiopië, Mozambique en Senegal. Hij is aanpasbaar en bewoont diverse habitats zoals open graslanden, savannes, wetlands, maar ook stedelijke gebieden zoals parken, tuinen en sportvelden, vooral als er voldoende water in de buurt is.
De Hadada-ibis is een stevige, middelgrote ibis van ongeveer 76 cm lang. Het meest kenmerkend is zijn overwegend doffe grijsbruine verenkleed, dat van dichtbij een prachtige, iriserende bronsgroene tot paarsachtige glans op de vleugels vertoont in het zonlicht. Hij heeft een donkere kop en nek, en een opvallende witte streep die van de snavel tot onder het oog loopt, vaak omschreven als een 'snor'. De lange, omlaag gebogen snavel is grijszwart met een opvallende rode streep op de bovensnavel. Zijn roep is onmiskenbaar en luid, een herhalend "ha-ha-da-ha" of "hadada", waaraan hij zijn naam dankt. Deze roep is vaak het eerste teken van zijn aanwezigheid, vooral tijdens zonsopgang en zonsondergang.
Vergeleken met andere ibissoorten, zoals de Zwarte ibis (Plegadis falcinellus), is de Hadada-ibis plomper gebouwd en heeft hij een minder gestroomlijnd uiterlijk. Hoewel de Zwarte ibis ook donker lijkt, heeft deze een meer uniform glanzend donkerbruin tot groen verenkleed zonder de specifieke witte streep op de kop van de Hadada. Ook foerageert de Hadada-ibis vaker op de grond in open gebieden, waarbij hij met zijn snavel in de zachte aarde prikt op zoek naar ongewervelden zoals wormen en insecten. In tegenstelling tot veel andere ibissen, die in grote kolonies broeden, bouwt de Hadada-ibis zijn nest meestal solitair, vaak in bomen of zelfs op telefoonpalen.
De Hadada-ibis wordt door de Internationale Unie voor Natuurbehoud (IUCN) geclassificeerd als "Niet Bedreigd" (Least Concern). Zijn populatie is stabiel en neemt lokaal zelfs toe, mede dankzij zijn aanpassingsvermogen aan menselijke landschappen en het grote verspreidingsgebied. Hoewel er lokale bedreigingen kunnen zijn zoals habitatverlies en pesticidengebruik, is de soort over het algemeen veerkrachtig.
Deze soort heb ik het laatst in Zoo Antwerpen gezien en gefotografeerd op 27-01-2024.
Deze soort heb ik gezien in | Beekse Bergen | Zoo Antwerpen
