Hoge maanvis

Pterophyllum altum

foto gemaakt in Pairi Daiza België 18-04-2018

De Hoge maanvis, wetenschappelijk bekend als Pterophyllum altum, vindt zijn oorsprong diep in de wateren van het Amazonebekken en met name in de stroomgebieden van de Orinoco in Colombia en Venezuela. Ze zijn vooral te vinden in de zijrivieren en overstroomde wouden van de Río Inírida en de Río Atabapo, waar het water extreem zacht en zuur is, en vaak een donkere, theekleurige tint heeft door rottend organisch materiaal. Deze specifieke habitat kenmerkt zich door weinig stroming en een dichte begroeiing, wat essentieel is voor hun welzijn.

De herkenbaarheid van de Hoge maanvis is direct gekoppeld aan zijn naam. Het is de grootste en meest langwerpige soort binnen het geslacht Pterophyllum, met een lichaam dat sterk afgeplat is en bijna cirkelvormig kan lijken. Het meest opvallende kenmerk is de enorme hoogte, die, van de punt van de rugvin tot de punt van de aarsvin, gemakkelijk 50 tot 60 centimeter kan bereiken in de volwassenheid, veel groter dan andere maanvissen. Ze bezitten de typische verticale strepen die kenmerkend zijn voor maanvissen, meestal vier donkere banden op een zilveren tot goudbruine basis. De snuit is vaak iets hol gebogen.

De meest vergelijkbare soort is de veel algemenere en populairdere Gewone maanvis (Pterophyllum scalare). Een andere, minder vaak geziene vergelijkbare soort is de Leopold maanvis (Pterophyllum leopoldi), die de kleinste van de drie is. Het verschil met deze vergelijkbare soorten ligt in een paar details. De P. altum is, zoals gezegd, aanzienlijk groter en heeft een hogere, meer langgerekte lichaamsvorm. Bij de P. altum loopt de holle kromming van het hoofd over in een lichte 'knik' boven de ogen, terwijl de P. scalare een veel rechtere profiel heeft. Bovendien is het zachte, zure water dat de P. altum nodig heeft, veel specialistischer dan dat van de P. scalare, wat cruciaal is voor hun kweek en verzorging.

De huidige status van de Hoge maanvis in het wild wordt over het algemeen als stabiel beschouwd. Ze worden lokaal gevangen voor de aquariumhandel, maar hun leefgebied is nog niet zodanig bedreigd dat hun voortbestaan in gevaar is. Echter, hun kweek in gevangenschap is uiterst moeilijk vanwege hun specifieke waterbehoeften en de hoge waterkwaliteitseisen, waardoor de meeste exemplaren in de handel nog steeds wildvang zijn. Dit maakt ze duurder en gevoeliger dan de in gevangenschap gekweekte P. scalare. De belangrijkste bedreiging op lange termijn is potentiële habitatvernietiging door vervuiling en ontbossing in het Amazonewoud, hoewel dit op dit moment nog niet tot een kritieke status heeft geleid.

Deze soort heb ik het laatst in Pairi Daiza gezien en gefotografeerd op 18-04-2018.

Deze soort heb ik gezien in Pairi Daiza