Hondshaai
Scyliorhinus canicula
foto gemaakt in Blijdorp Rotterdam 12-12-2022
De Hondshaai (Scyliorhinus canicula) is een van de meest algemene haaiensoorten in de oostelijke Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. De herkomst van deze kleine haai ligt in de kustwateren van Europa en Noord-Afrika, van Noorwegen tot Senegal, inclusief de Noordzee en de Britse Eilanden. Ze zijn bodembewoners (benthisch) en geven de voorkeur aan zandige, grind- of modderige bodems, vooral in ondiepe wateren van de kustlijn tot ongeveer 100 meter diepte, hoewel ze soms dieper worden gevonden. De Hondshaai is een nachtdier, dat zich overdag vaak ingraaft of roerloos op de bodem rust.
De herkenbaarheid van de Hondshaai is vrij eenvoudig. Het is een kleine, slanke haai met een langwerpige, taps toelopende staart en een stompe snuit. De huid is ruw, wat de naam 'hondshaai' mede verklaart, en de kleur varieert van lichtbruin tot grijs met een karakteristiek patroon van talloze kleine, donkere vlekjes die het hele lichaam bedekken. In tegenstelling tot veel grotere haaien, heeft de Hondshaai geen anale vin, en de twee rugvinnen zijn klein en ver naar achteren geplaatst. Ze bereiken een maximale lengte van ongeveer 80 tot 90 centimeter, maar de meeste exemplaren zijn kleiner. Hun ogen zijn groot en ovaal, wat hun nachtelijke levensstijl weerspiegelt.
De meest vergelijkbare soorten zijn de Grootgevlekte of Kathaai (Scyliorhinus stellaris) en de IJslandse kathaai (Galeus melastomus), die beide in hetzelfde verspreidingsgebied voorkomen. Het verschil zit hem in de grootte van de vlekken en de neusflappen. De Grootgevlekte kathaai (S. stellaris) is groter en heeft veel grotere, minder talrijke donkere vlekken op een lichtere achtergrond, wat een duidelijk verschil is met de fijne, dichte stippen van de Hondshaai. De Hondshaai heeft bovendien neusflappen die de mond niet bereiken, terwijl die bij de Gestreepte of IJslandse kathaai wel tot de mond reiken.
De huidige status van de Hondshaai wordt door de IUCN geclassificeerd als Minste Zorg (Least Concern). Dit is te danken aan het feit dat het een zeer productieve soort is, die grote aantallen eieren legt, en een van de meest voorkomende haaien in zijn verspreidingsgebied blijft. Hoewel de Hondshaai intensief wordt bevist, zowel als doelsoort als bijvangst, en vaak in de handel wordt gebracht onder de namen 'zeepaling' of 'rock salmon', zijn de populaties over het algemeen stabiel gebleven in veel gebieden. De belangrijkste lokale bedreigingen zijn de intensiteit van de bodemvisserij in hun ondiepe kusthabitats, wat hun leefomgeving kan beschadigen.
Deze soort heb ik het laatst in Blijdorp gezien en gefotografeerd op 12-12-2022.
Deze soort heb ik gezien in Blijdorp
