Nubische geit

foto gemaakt in Ouwehands Dierenpark Rhenen 19-06-2024

Nubische geit

De Nubische geit, of Anglo-Nubische geit, is een opvallend en geliefd ras met een interessante geschiedenis. Oorspronkelijk stamt het ras af van geiten uit Egypte en andere Afrikaanse landen, maar de huidige Nubische geit zoals we die kennen, is verder gefokt in Engeland door kruisingen met diverse oosterse rassen. Vanuit Engeland is de geit verder verspreid naar vele landen wereldwijd, waaronder Nederland, waar de eerste Anglo-Nubische geiten in de jaren '80 werden geïmporteerd.

De Nubische geit is herkenbaar aan zijn imposante verschijning. Het is het grootste geitenras ter wereld, met bokken die soms meer dan 150 kg wegen en geiten tussen de 80 en 100 kg. Kenmerkend zijn de lange, brede, hangende oren die tot voorbij de lippen reiken, een gebogen ramsneus en een lange, slanke nek zonder sik of belletjes. Ze kunnen in alle kleuren voorkomen en hebben een korte, glanzende vacht. Hun houding is statig en bijna koninklijk. In tegenstelling tot sommige andere geitenrassen zijn Nubische geiten over het algemeen zachtaardig, vriendelijk en aanhankelijk, wat ze populair maakt voor onder andere kinderboerderijen.
Vergeleken met andere geitenrassen onderscheidt de Nubische geit zich door zijn grootte en specifieke uiterlijke kenmerken. Dwerggeiten zijn bijvoorbeeld veel kleiner en speelser. De Boergeit, een vleesras, heeft vaak een witte vacht met een roodbruine kop, en een minder uitgesproken ramsneus. Wat betreft melkproductie, blijft de Nubische geit gemiddeld iets achter bij de meest productieve melkgeiten zoals de Saanengeit, maar de melk heeft wel een hoger vet- en eiwitgehalte, waardoor het zeer geschikt is voor kaas en yoghurt.

Over het algemeen wordt de Nubische geit niet als bedreigd beschouwd, hoewel het aantal geregistreerde dieren en fokkers in sommige landen wel fluctueert. In Nederland was er bijvoorbeeld in 2020 een lichte daling in het aantal Nubische geiten en fokkers. Desondanks blijft het ras populair bij liefhebbers en is er geen direct risico op uitsterven.

Deze soort heb ik het laatst in Ouwehands gezien en gefotografeerd op 19-06-2024.

Deze soort heb ik gezien in | Ouwehands | Pairi Daiza | Wildlands