De oorkikker, wetenschappelijk bekend als Polypedates otilophus, is een intrigerende boomkikker die inheems is in de tropische en subtropische bossen van Zuidoost-Azië. De soort komt voor op de eilanden Borneo, Sumatra en Java en is voornamelijk te vinden in de dichte, vochtige jungle.
De naam van de kikker, ‘oorkikker’, verwijst naar de opvallende kraakbeenachtige richel die vanaf het oog over de zijkant van de kop loopt en eindigt bij het trommelvlies. Deze richel is een van de meest bepalende kenmerken van deze soort. De kikker is verder goed te herkennen aan zijn slanke lichaam, lange tenen met brede hechtschijfjes, die hem helpen bij het klimmen in bomen, en de grote ogen met horizontale pupillen. De kleur van de huid kan variëren, maar is meestal lichtbruin tot groenachtig, met donkere vlekken of strepen. De buik is lichter van kleur. De kikkers zijn nachtactief en brengen de dag door in de boomtoppen, verborgen tussen bladeren. Hun roep is een luide, krassende kreet, die vaak wordt gehoord in de schemering of tijdens de nacht.
De oorkikker wordt soms verward met andere boomkikkers, met name soorten binnen het geslacht Polypedates. Een vergelijkbare soort is de gemeenschappelijke boomkikker (Polypedates leucomystax), die ook in Zuidoost-Azië voorkomt. Het belangrijkste verschil met de oorkikker is het ontbreken van de opvallende oorrichel. De gemeenschappelijke boomkikker heeft een gladdere huid en mist de prominente kenmerken van de Polypedates otilophus. Daarnaast kan de kleur van de gemeenschappelijke boomkikker meer variëren, met soms opvallende patronen, terwijl de oorkikker over het algemeen een meer effen kleur heeft.
Wat betreft de huidige status, wordt de oorkikker geclassificeerd als "Niet bedreigd" (Least Concern) door de IUCN. De soort is relatief wijdverspreid en heeft zich goed kunnen aanpassen aan verschillende habitats, waaronder bossen die door de mens zijn verstoord. Hoewel het kappen van bossen een bedreiging kan vormen voor de lokale populaties, is de wereldwijde populatie momenteel stabiel. Hierdoor wordt de soort niet als direct bedreigd beschouwd, maar het is essentieel om de ecosystemen waarin hij leeft te beschermen voor de lange termijn.
Deze soort heb ik het laatst in Zoo Antwerpen gezien en gefotografeerd op 16-09-2025.
Deze soort heb ik gezien in Zoo Antwerpen