Poolwolf

Canis lupus arctos

Foto van Poolwolf (Canis lupus arctos) in Zoo Duisburg Duitsland
foto gemaakt in Zoo Duisburg Duitsland 30-03-2024

Poolwolf

Canis lupus arctos

De Poolwolf (Canis lupus arctos), ook bekend als de Arctische wolf, is een subsoort van de grijze wolf die zich perfect heeft aangepast aan het extreme, koude klimaat van de Arctische toendra. Deze roofdieren bevolken enkele van de meest onherbergzame gebieden op aarde.

De Poolwolf is te vinden in de uitgestrekte, bevroren landschappen van het noordpoolgebied, inclusief de Canadese Arctische archipel, Groenland en delen van Alaska. Ze leven in gebieden waar de temperaturen ver onder het vriespunt dalen en de zon maandenlang niet opkomt. Hun leefomgeving bestaat voornamelijk uit open toendra, waar ze jagen op prooien zoals muskusossen, poolhazen en kariboes. Door de schaarste aan voedsel en de uitgestrektheid van hun territoria, kunnen ze enorme afstanden afleggen. In tegenstelling tot hun zuidelijker levende verwanten, worden ze zelden geconfronteerd met mensen, wat bijdraagt aan hun wilde en ongerepte karakter.

De Poolwolf onderscheidt zich van andere wolvensoorten, zoals de Europese Wolf, door een aantal specifieke kenmerken. Ze hebben een dichte, witte tot crèmekleurige vacht die hen uitstekend camoufleert in de besneeuwde omgeving en hen isoleert tegen de extreme kou. Hun oren zijn kleiner en ronder dan die van de Europese Wolf om warmteverlies te minimaliseren. Daarnaast zijn ze doorgaans iets kleiner dan de gemiddelde wolf en hebben ze een compactere lichaamsbouw. Waar wolven een breed scala aan vachtkleuren kan hebben (van zwart en grijs tot bruin), is de Poolwolf vrijwel altijd wit.

Dankzij hun afgelegen leefgebied en de minimale menselijke invloed, staat de Poolwolf momenteel geclassificeerd als "Least Concern" (Niet Bedreigd) op de Rode Lijst van de IUCN. Dit betekent dat de wereldwijde populatie als stabiel wordt beschouwd. Ze hebben geen natuurlijke vijanden en vormen de apexpredatoren in hun ecosysteem. Echter, klimaatverandering vormt op de lange termijn een potentieel risico. Het smelten van het poolijs en de veranderingen in de toendra-vegetatie kunnen de populaties van hun prooidieren beïnvloeden en daarmee ook hun overlevingskansen. Door hun afgelegen leefstijl en gebrek aan menselijk conflict, zijn het iconen van de wilde en pure natuur van het hoge noorden.


Deze soort heb ik het laatst in Zoo Duisburg gezien en gefotografeerd op 30-03-2024.

Deze soort heb ik gezien in | Zoo Duisburg


stap terug | terug naar overzicht